Pilaw w Tadżykistanie i Uzbekistanie

Tradycyjna potrawa wschodnia, sporządzana z ryżu lub bulguru z dodatkiem warzyw, kawałków mięsa (baraniny, drobiu lub ryb) oraz dużej ilości ostrych przypraw. Dzięki specjalnej technice gotowania (również nazywanej pilawem) ziarenka ryżu pozostają osobno. Ziarenka ryżu są najpierw dokładnie myte, a nawet namaczane przez noc. Potem ryż jest gotowany w otwartym garnku, a tuż przed ugotowaniem garnek jest przykrywany, ogień redukowany i ryż jest parowany przez ok. pół godziny lub dłużej. Potrawa gotowana jest w kotle kazan, do którego następnie dodawany jest ryż. Wszystko zalewane jest wodą na wysokość równą odległości od czubka palca do pierwszego stawu, zagotowywane a potem parzone. W potrawce gotowane są cebule i żółta marchew. Tradycyjnie pilaw przygotowują mężczyźni, gotując pilaw w kotłach ustawionych poza domem w budynkach zwanych czajchanami, gdzie często urządzane są nawet zawody w przygotowywaniu najlepszego pilawu. Pilaw jest symbolem gościnności, wspólnoty i tożsamości. Jest nieodłącznym elementem wszystkich świąt i uroczystości rodzinnych. Nazwa pilaw pochodzi od słowa pilaw ze średniowiecznego języka perskiego. Pierwotna nazwa może pochodzić z Indii, jednak nie znaleziono do tej pory dowodu na to, by technika gotowania ryżu stosowana była na terenie Indii przed inwazją muzułmańską. Pierwsze wzmianki o pilawie pochodzą z XIII wieku; wzmiankowany jest w średniowiecznych arabskich książkach kucharskich Kitab at-Tabich autorstwa Al-Baghdadiego oraz Kitab al-Wusla ila al-Habib z terenów Syrii. XIII-wieczne przepisy arabskie dokładnie podawały technikę gotowania sypkiego ryżu, gdzie ziarenka ryżu miały być osobno jak ziarenka pieprzu.

                                                           fuente: Unesco


                                                         fuente: Азия-Плюс


                                                   fuente: Cocina y Vino