Al-taghrooda tworzą i śpiewają mężczyźni przemierzający na
wielbłądach pustynne obszary Zjednoczonych Emiratów Arabskich i
Sułtanatu Omanu. Beduini są przeświadczeni, że śpiew jest ważny dla
jeźdźców jako rozrywka i dla zwierząt jako bodziec do poruszania się w
jednakowym rytmie. Poematy liczą siedem lub mniej wersów. Są
improwizowane i powtarzane przez dwie grupy jeźdźców, często w formie
śpiewu antyfonowego. Na ogół główny śpiewak z jednej grupy intonuje
pieśń, którą podchwytuje druga grupa jeźdźców. Pieśni są śpiewane
również przy ognisku, na weselach, w czasie świąt plemiennych i
narodowych, a zwłaszcza w czasie wyścigów wielbłądów. Poezję tworzą i
śpiewają również kobiety, jeśli uczestniczą we wspólnych zajęciach. Słowa pieśni
mogą być skierowane do ukochanych, bliskich, przyjaciół czy do
przywódców plemienia, służą także przezwyciężaniu
konfliktów między osobami czy plemionami, przywoływaniu wydarzeń
historycznych, prezentowaniu aktualnych tematów, takich jak odpowiednie
zachowanie lub sprawy zdrowotne. Czerpie się z nich wiedzę o historii i o
tradycyjnym sposobie życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz