Szahr-e Suchte (Spalone miasto) leży na płaskowyżu irańskim u zbiegu
dróg handlowych, które przebiegały tu w epoce brązu. Ruiny miasta
wzniesionego z cegły pochodzą z czasów pojawienia się na terenie
dzisiejszego wschodniego Iranu pierwszych społeczeństw cechujących się
złożonymi układami społecznymi. Miasto założone ok. 3200 roku p.n.e.
było zamieszkałe w czasie czterech głównych okresów historycznych do ok.
1800 roku p.n.e. W tym czasie w mieście wyodrębniło się kilka dzielnic:
część reprezentacyjna, dzielnice z zabudową mieszkalną, obszary
przemysłowe i tereny pochówku. Zmiany biegu rzek i zmiany klimatyczne
prawdopodobnie były przyczyną wyludnienia się miasta na początku
drugiego tysiąclecia. Budowle, miejsca pochówku i wiele znaczących
przedmiotów odkrywanych w wyniku prac archeologicznych i dobrze
zachowanych dzięki suchemu pustynnemu klimatowi, sprawiają, że obszar
ten jest bogatym źródłem informacji o kształtowaniu się społeczeństw i
kontaktów między nimi w III tysiącleciu p.n.e.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz