Lista światowego dziedzictwa, jest to spis obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury), ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Chcę Wam pokazać te wspaniałe miejsca i zapewnić, że te mniej znane również zachwycą Was swoją niezwykłością.

30 sty 2017

Zabytki UNESCO w Baku. Azerbejdżan 2000

Baku jest stolicą i największym miastem Azerbejdżanu, to najstarszy i największy port na Morzu Kaspijskim, położony we wschodniej części kraju.

                                                       foto: Dan Mason


Stare Miasto powstało w miejscu zamieszkiwanym już w paleolicie. XII-wieczne mury miasta zachowały ślady wielu kultur – zaratusztriańskiej, Sasanidów, arabskiej, perskiej, szyrwańskiej, tureckiej i rosyjskiej.

                                                           foto: cercamon



                                                        foto: Dan Mason


Pałac szachów Szyrwanu zaczął wznosić w 1411 szach Ibrahim I, a prace kontynuował jego syn, szach Chalilulah I (1417–1462) (który był żonaty z prawnuczką Tamerlana) oraz jego następca szach Farruch Jasar (1462–1501). Pałac, który usytuowano w najwyższej części ówczesnego miasta, był główną siedzibą władców Szyrwanu (dzisiejszego zachodniego Azerbejdżanu). W 1501 wojska perskiego szacha Isma'ila I z dynastii Safawidów podbiły Baku; zburzono wówczas budynek mieszkalny pałacu a do Tebrizu wywieziono bibliotekę i skarbiec pałacowy. W 1514 w bitwie na równinie Czałdyran szach Isma'il I poniósł klęskę w starciu z osmańskim sułtanem Selimem I. Efektem tego było zajęcie Tebrizu przez sułtana, a zagrabione wcześniej skarby z pałacu w Baku zostały przewiezione do Stambułu. Były wśród nich m.in. zbroje szachów Szyrwanu Kej-Gubada, Chalilullaha i Farrucha Jasara, które obecnie znajdują się w Muzeum Wojskowości w Stambule. W XIX wieku planowano na miejscu kompleksu pałacowego wybudować sobór Aleksandra Newskiego, ale nie znaleziono miejsca zastępczego dla stacjonującego tam wojska i fakt ten uratował budowle pałacowe przed całkowitym zniszczeniem. 

Portal mauzoleum szachów Szyrwanu
                                                          foto: cercamon



  fuente: Stephen & Claire Farnsworth



                                                            foto: cercamon 




                                                         foto: Simon Hooks


                                                                   foto: cercamon


Baszta Dziewicza została zbudowano w XII wieku na znacznie starszych fundamentach, sięgających 15 m w głąb ziemi. Dawniej stała na samym brzegu, jednak wskutek obniżania się poziomu Morza Kaspijskiego linia brzegowa znacznie się cofnęła. Istnieją różne opinie dotyczące przeznaczenia, jak i okresu, w którym zbudowano pierwszą budowlę w tym miejscu. Niektórzy z naukowców przypuszczają, że wieża została zbudowana w dwóch różnych okresach. Zgodnie z tym przypuszczeniem dolna część wieży ze ścianami do 12 metrów jest starsza i pochodzi z VIII-VII wieku p.n.e. Górna część otoczona prążkowanym kamieniem powstała później. Według jednej z wersji dotyczącej przeznaczenia wieży powstała ona w IV-VI wieku jako element świątyni zoroastriańskiej. Inni twierdzą, że istniało tu obserwatorium astronomiczne, a tezę tę ma potwierdzać wysunięta na wschód wąska przybudówka nadająca wieży niepowtarzalny charakter. Prace archeologiczne sprzed kilkudziesięciu lat wykazały, że fundamenty były wzmocnione przez 14-metrowej długości drewniane dźwigary, które chroniły budowlę przed trzęsieniami ziemi. Przypuszcza się, że z dna studni Baszty Dziewiczej istnieje tajemne przejście podziemne prowadzące do Pałacu Szachów Szyrwanu. Pierwsze przejście podziemne zostało odkryte w wyniku dużych prac archeologicznych prowadzonych na wschodniej części Starego Miasta w roku 1982. Przejście to znajduje się we wschodniej części głównej ulicy prowadzącej z Bramy Szemahi (która była centralną ulicą handlową Baku w średniowieczu) do Bramy Salyan, przechodząc pod karawanserajem Multan.
 
                                                        foto: cercamon



                                                         foto: Simon Hooks


                                                            foto: cercamon


Na najniższym tarasie zespołu pałacowego znajdują się łaźnie z XVII wieku. Składały się z 26 pomieszczeń i miały podłogi znacznie poniżej gruntu, co gwarantowało bardziej stabilną temperaturę wnętrz o każdej porze roku. Było to typowe rozwiązanie dla łaźni z Baku – opalano je zgęszczoną i stwardniałą białą naftą pod postacią żółtych kamieni, które płonęły jak świeca. Woda ze specjalnego zbiornika (ovdanu) dostarczana podziemnymi galeriami (kəhrizami) trafiała do kotłowni (külxanu) i była rozprowadzana dalej ceramicznymi ruram.

                                              foto: vagabondblogger


                                                   foto: vagabondblogger


                                                       foto: dcwpugh



                                                           foto: cercamon



                                                         foto: Chiara Neve




                                                                foto: Chiara Neve



                                                    foto: Dan Mason



                                                            foto: Chiara Neve



                                                     foto: Simon Hooks


                                                            foto: Dan Mason


Stacja kolejowa

                                                        foto: Simon Hooks 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz