Lista światowego dziedzictwa, jest to spis obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury), ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Chcę Wam pokazać te wspaniałe miejsca i zapewnić, że te mniej znane również zachwycą Was swoją niezwykłością.

2 sty 2017

Mantua i Sabbioneta. Włochy 2008

Położone w dolinie Padu na północy Włoch miasta reprezentują dwa aspekty renesansowej urbanistyki. Mantua jest przykładem odradzania się i stopniowego rozrastania istniejącego miasta, a oddalona o 30 km Sabbioneta jest wzorem praktycznej realizacji renesansowych założeń miasta idealnego.  Oba miasta stanowią wyjątkowe przykłady renesansowego kunsztu urbanistycznego i architektonicznego, będącego wynikiem wizji i działań panującego rodu Gonzagów. Znaczenie miast wynika zarówno z ich wartości architektonicznych, jak i z roli, jaką odegrały w upowszechnieniu kultury Renesansu. Idee Renesansu, propagowane przez ród Gonzagów, są trwale obecne w urbanistyce i architekturze obu miast.

Według tradycji etruskiej Mantua została założona przez Ocnusa. Miasto zostało zdobyte przez celtyckie (galijskie) plemię Cenomanów, a następnie między I i II wojną punicką przez Rzym. W 70 r. p.n.e. w miejscowości Andes (obecnie Virgilio) pod Mantuą urodził się Wergiliusz. W późniejszym okresie miasto zostało zasiedlone przez weteranów Oktawiana Augusta. Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego Mantuą władali Odoaker, Ostrogoci, Bizancjum (Egzarchat Rawenny), Longobardowie i Frankowie. W 1866 weszła w skład Królestwa Włoch. Miasto cechuje niejednolity charakter zabudowy z regularnymi fragmentami ukazującymi różne okresy rozwoju od czasów rzymskich. Można tu znaleźć liczne budowle średniowieczne (w tym XI– wieczną rotundę) i barokowy teatr.

                                                             foto: icomei



                                                           foto: sventiestivi



                                                      foto: Tullio Dainese 


Pałac Książęcy (Palazzo Ducale) – kompleks zabytkowych budowli, dziedzińców i ogrodów położony w północno-wschodniej części starego miasta, między dawnym Piazza San Pietro (obecnym Piazza Sordello), a brzegiem jeziora Lago di Mezzo. Pałac, początkowo złożony z rozrzuconych budowli, uzyskał jednolitą formę w pierwszej połowie XVI w., kiedy stał się całością architektoniczną. Obecnie zajmuje powierzchnię ok. 34 000 m² i znajduje się w nim ok. 500 pomieszczeń i 15 przestrzeni otwartych (dziedzińców, uliczek, ogrodów i placyków). Najbardziej znana sala w pałacu to Camera degli Sposi (sala małżeńska), której ściany ozdobione są cyklem fresków autorstwa Andrea Mantegni. Najważniejsze części budowli to Corte Vecchia, Corte Nuova i Castello di San Giorgio

                                                     foto: Dāvis Kļaviņš


                                                                foto: Nicole



                                               foto: Bernard Blanc



                                                      foto: Dāvis Kļaviņš



                                                       foto: Bernard Blanc


Zamek Castello di San Giorgio

                                                           foto: Bernard Blanc


 
                                                         foto: Bernard Blanc



                                                        foto: Bernard Blanc


Basilica di Sant'Andrea

                                                              foto: Dāvis Kļaviņš



                                                              foto: Paulo Ghizzi


                                                       foto: Paulo Ghizzi


Palazzo del Capitano – część Pałacu Książęcego


                                                            foto: Bernard Blanc


                                                      foto: Bernard Blanc 


Palazzo Castiglioni ( Palazzo Bonacolsi)

                                                         foto: Bernard Blanc


Rotonda di San Lorenzo
                                                foto: Bernard Blanc



Teatr Sientifico  1767 - 1769
                                                       foto: Bernard Blanc


Palazzo Vescovile

                                                        foto: Bernard Blanc 



Katedra zbudowana według projektu Giulio Romano (1545)

                                                          foto: Bernard Blanc



                                                               foto: Paulo Ghizzi


Palazzo Te – zespół pałacowy budowany w stylu manierystycznym, w latach 1525-1534 na polecenie Fryderyka II Gonzagi przez włoskiego architekta Giulio Romano. Obecnie siedziba muzeum, a od 1990 również siedzibą Centro Internazionale d'Arte e di Cultura di Palazzo Te (Międzynarodowe Centrum Sztuki i Kultury Palazzo Te), które organizuje wystawy sztuki dawnej i współczesnej oraz architektury.

                                               foto: Sebastià Giralt


Miasto Sabbioneta, wzniesione w całości w 2 połowie XVI wieku, w czasie panowania jednego władcy: Vespasiana Gonzagi Colonna’y, można nazwać miastem jednej epoki. Zaliczane jest do miast idealnych w myśli renesansowej. Całość zabudowy zamknięta jest na rysie bastionowym i posiadająca rozplanowany układ. Ważnym elementem są fortyfikacje ziemne i bramy. Brak jest przejść na przestrzał. W celu doświetlenia niższych kondygnacji, szerokość ulic odpowiada wysokości budynków.

Palazzo Ducal, Ratusz

                                                             foto: William


Galeria Starych Mistrzów

                                                        foto: William


Teatr all'antica, zaprojektowany przez Vincenzo Scamozzi.

                                                           foto: Darren and Brad



                                                     foto: Darren and Brad

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz