Sąsiadujące ze sobą miasta La Chaux -de-Fonds i Le Locle, położone w Jurze, na terenach niesprzyjających uprawie roli, stanowią
przykład oryginalnego rozwoju urbanistycznego, służącego racjonalnej
organizacji produkcji zegarmistrzowskiej. Miasta, których założenia
urbanistyczne powstały na początku XIX wieku, po trzykrotnych
zniszczeniach w wyniku pożarów zajęły się wyłącznie zegarmistrzostwem.
Zostały zbudowane na planie o schemacie otwartym z biegnącymi równolegle
okręgami ulic, przy których znajdowały się zarówno domy mieszkalne, jak
i pracownie. Są związane z kulturą zawodową sięgającą XVII wieku i żywą
do dziś, stanowiąc znakomity przykład miast podporządkowanych jednemu
rodzajowi produkcji, które oparły się próbie czasu i zachowały swoje
pierwotne funkcje.
La Chaux-de-Fonds jest to trzecie pod względem wielkości miasto we francuskojęzycznej Szwajcarii. Jest to najwyżej położone miasto w Szwajcarii - na ok. 1000 m n.p.m. Jest też miejscem narodzin tak słynnych osobistości, jak architekt Le Corbusier, pionier przemysłu samochodowego Louis Chevrolet czy pisarz Blaise Cendrars.
Le Locle rozwinęło się na początku XVIII w. z małej miejscowości, do
znaczącego ośrodka przemysłowego. Miasto uważane jest za kolebkę
szwajcarskiego zegarmistrzostwa. Pierwsze manufaktury zostały założone
tutaj w roku 1705, choć do obecnych czasów nie przetrwała żadna z nich. Godne wymienienia są natomiast marki powstałe w XIX w., między innymi Certina, Tissot, Ulysse Nardin oraz Zenith w 1882, czy z wieku XX – Mido.
Wiele firm nie przetrwało wielkiego kryzysu w latach 70. ubiegłego
wieku. Związany był on z wypieraniem tradycyjnych producentów przez
konkurencję produkującą zegarki kwarcowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz