Cahokia to stanowisko archeologiczne w stanie Illinois, ok. 11 km od St. Louis (Missouri). Olbrzymi kompleks mieszkalny (ponad 13 km kw.) powstał z niewielkiej rolniczej wioski, założonej przed 900 p.n.e. Na żyznych glebach zalewowych mieszkańcy osady uprawiali kukurydzę. W XI w. mogło w nim mieszkać nawet 40 tysięcy osób. W XII wieku Cahokia przeżywała największy rozkwit a od 1250 rozpoczął się powolny upadek miasta.
Na terenie Cahokii znajduje się około 100 kopców ziemnych pełniących
różne funkcje takie jak: platformy pod budowle, grobowce, znaki
graniczne. Największy z nich zwany Kopcem Mnichów ma wysokość 30 metrów i zajmuje powierzchnię 5,7 ha. Na jego szczycie znajdował się "dom wodza" o wysokości 15 metrów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz