Opera dei Pupi – teatr lalek zrodził się na początku XIX wieku na
Sycylii i zyskał wielką popularność wśród mieszkańców wyspy. Lalkarze
opowiadali historie, oparte w większości przypadków na średniowiecznej
literaturze rycerskiej, lecz także na włoskiej poezji renesansowej oraz
żywotach zarówno świętych, jak i sławnych rzezimieszków. Podczas
występów dialogi były w dużym stopniu improwizowane przez samych
lalkarzy. Dwie główne szkoły lalkarskie na Sycylii mieściły się w
Palermo i w Katanii, a wyróżniały je wielkość i kształt lalek, techniki
poruszania marionetkami oraz różnorodność kolorowych prospektów
scenicznych stanowiących tło przedstawienia. Teatry te były często
rodzinnymi interesami, a tradycje i techniki gry przekazywano z
pokolenia na pokolenie. Jednakże wykonanie i pomalowanie kunsztownych
lalek o wyrazistych twarzach, było zadaniem, które lalkarze powierzali
rękodzielnikom, posiadającym tradycyjne umiejętności rzemieślnicze.
Lalkarze prześcigali się wzajemnie w wystawieniach kolejnych spektakli i
wywierali bardzo duży wpływ na publiczność. Przedstawienia były
rozłożone na kilka wieczorów i stwarzały okazję do spotkań
przedstawicieli różnych klas społecznych, którzy rozmawiali w przerwach o
sprawach codziennych.
"Pieśń Tenorów": wyraz sardyńskiej kultury pasterskiej
Reprezentuje bardzo specyficzną formę gardłowego śpiewu polifonicznego,
który wykonywany jest przez grupę czterech mężczyzn czterema różnymi
głosami, nazywanymi bassu, contra, boche i mesu boche. Jedną z cech
charakterystycznych "Pieśni Tenorów" jest głęboka, gardłowa barwa głosów
bassu i contra. Wykonujący utwór śpiewacy stoją blisko siebie w kółku:
jeden z nich jest solistą śpiewającym prozę lub wiersz, pozostali tworzą
akompaniujący chór. Aby słyszeć jednocześnie własny głos i pozostałych
śpiewaków oraz osiągnąć pełną harmonię brzmienia, śpiewający zasłaniają
jedno ucho ręką. Często
wykonywana jest spontanicznie w su zilleri (miejscowych
barach), ale również przy bardziej oficjalnych okazjach, takich jak
śluby, strzyżenie owiec, uroczystości religijne i karnawał Barbaricino.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz