Lista światowego dziedzictwa, jest to spis obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury), ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Chcę Wam pokazać te wspaniałe miejsca i zapewnić, że te mniej znane również zachwycą Was swoją niezwykłością.

1 mar 2016

Dziedzictwo niematerialne Boliwii

Karnawał w Oruro
Karnawał w Oruro ma swoje źródło w czasach przedkolonialnych, w festiwalu Ito obchodzonym przez plemiona Uru  poświęconemu hołdzie inkaskiej Matce Ziemi - Pachamamie oraz władcy podziemi - Tio Supay. Festiwal  został zakazany przez hiszpanów,  następnie wznowiony i oficjalnie  przetransformowany w wersję chrześcijańską. Symboliczna postać Pachamamy została przemieniona w postać Matki Boskiej, a Tio Supay w postać Diabła. Na zróżnicowanie karnawału wpłynęła dodatkowo kultura niewolników sprowadzanych z Afryki do pracy w kopalniach. Karnawał poświęcony jest Matce Boskiej z Socavon, opiekunce górników, która jest równiez patronką miasta Oruro. To właśnie kaplica Matki Boskiej Socavon jest celem paradujących procesji, które w niedzielę składają jej hołd i obwieszczają, że Dobro zwyciężyło Zło.

                                                           fuente: www.taringa.net


                                                  fuente: eltiempolatino.com


                                                       fuente: www.viajejet.com


                                                     fuente: www.bbc.com


Andyjska kosmowizja grupy etnicznej Kallawaja
Grupa etniczna Kallawaja, mieszkająca u podnóża gór Bautista Saavedra w północnym regionie La Paz, ma korzenie sięgające okresu przedinkaskiego. Jak wiele aspektów kultury andyjskiej, praktyki i wartości grupy Kallawaja wykształciły się z połączenia elementów wierzeń przedhiszpańskich i religii chrześcijańskiej. Określenie kallawaja znaczy „kraina doktorów” lub „zielarze ze świętej krainy leków” i główne zajęcie Kallawaja polega na uprawianiu pradawnych praktyk medycznych. Różne rytuały i obrzędy związane z tymi zajęciami tworzą podstawę ich lokalnej gospodarki. W kulturze grupy etnicznej Kallawaja andyjska kosmowizja jest spójnym zbiorem mitów, rytuałów, wartości i środków artystycznego wyrazu. Ich wyraźnie określony światopogląd, oparty na systemach wierzeń pradawnych lokalnych społeczności, znajduje odzwierciedlenie w tradycyjnej medycynie, której zalety są powszechnie znane nie tylko w Boliwii, ale również w innych krajach Ameryki Południowej, w których leczą księża-lekarze ze społeczności Kallawaja. Sztuka uzdrawiania czerpie swoje niezwykłe możliwości z gruntownej znajomości farmakopei zwierzęcej, botanicznej i mineralnej, a także z wiedzy rytualnej silnie związanej z wierzeniami religijnymi. Wędrowni uzdrawiacze, wyłącznie płci męskiej, leczą pacjentów, używając wiedzy medycznej i farmaceutycznej, zdobywanej poprzez złożony system przekazu i nauki zawodu, w którym istotną rolę odgrywa podróż. Podróżując poprzez bardzo różnorodne ekosystemy, uzdrawiacze Kallawaja wzbogacają swoją wiedzę, dotyczącą roślin leczniczych. Botaniczna farmakopea należąca do najbogatszych na świecie, obejmuje 980 gatunków. Kobiety z grupy Kallawaja biorą udział w wybranych obrzędach, opiekują się kobietami w ciąży i dziećmi oraz tkają rytualne tkaniny z motywami i zdobieniami odnoszącymi się do kosmowizji Kallawaja. Grupy muzyczne nazywane kantus grają podczas ceremonii rytualnych na fletni pana i bębnie, aby nawiązać kontakt z zaświatami.

                                          fuente: alosorigenes.blogspot.com


                                                 fuente: culpinak.blogspot.com


Ichapekene Piesta – największe święto w San Ignacio de Moxo
Synkretyczne święto związane z reinterpretacją mitu założeniu miasta Moxos i o zwycięstwie jezuity Ignacego Loyoli. Obchody rozpoczynają się w maju pokazami sztucznych ogni, śpiewami i recytowaniem pochwalnych hymnów. W lipcu są odprawiane msze dzienne i nocne, odbywają się czuwania przy zmarłych, kwesty i festyny. W głównym przedstawieniu, opisującym zwycięstwo św. Ignacego, dwunastu wojowników słońca w spektakularnym przebraniu z piór walczy ze strażnikami świętego sztandaru – pierwotnymi „włodarzami” lasów, rzek i jezior z czasów sprzed wprowadzenia chrześcijaństwa. Główna procesja obejmuje 48 grup uczestników przebranych w maski przodków, a także zwierząt, co podkreśla wyjątkowy szacunek dla natury. Bawią się oni i tańczą przy dźwiękach barokowej muzyki misji jezuickich, a około północy z ich kapeluszy o szerokich rondach rozbłyskują sztuczne ognie, symbolizując dar światła i wizję życia we wzajemnym szacunku.


                                          fuente: reyquibolivia.blogspot.com


                                                          fuente: www.crespial.org

Pujillay i Ayrichi, muzyka i taniec ludu Yampara
 Muzyka i taniec Pujillay są wykonywane przez mężczyzn w czasie obrzędów o tej samej nazwie ku czci odrodzenia się życia i obfitości plonów sprowadzanych przez deszcz. Dźwięki, tańce i stroje przywołują „Tata Pujillay”, demoniczną postać kipiącą życiem i energią. Grupa muzyków gra na różnego rodzaju fletach i na klarnecie z rogu. Przebrani za Tata Pujillay, bogato wystrojeni tancerze niestrudzenie wirują wokół ogromnego ołtarza przyozdobionego potrawami. Ayarichi tańczy się w czasie świąt katolickich świętych, których kult wpływa na porządek społeczny i wizję świata oraz na ochronę życia. W grupie znajduje się czterech tancerzy-muzyków grających na fletni Pana i na bębnach oraz od dwóch do czterech młodych tancerek. Kobiety zajmują się wykonywaniem dopracowanych w każdym szczególe strojów. W zorganizowanie obrzędów i zapewnienie obfitości jedzenia i napojów są zaangażowane różne środowiska.

                                                   fuente: www.la-razon.com



                                              fuente: www.periodicolaregion.com      

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz